ქრისტე, ადიდე ხუაში, რომელმაც ეს საყდარი ააშენა. წმიდაო ღვთისმშობელო, მეოხ-ეყავ ხუაშის შვილებითურთ ორივე სოფელში.
ბიეთის ტაძარი წინუბნისწყლის ხეობაში მდებარეობს. სოფელი ბიეთის სახელწოდებით არ არსებობს - ეს სახელი მხოლოდ ტაძარს ჰქვია. ექვთიმე თაყაიშვილი წარწერაში მოხსენიებულ ხუაშის ხვაშაქად კითხულობდა და მას თამარ მეფის თანამედროვე ხუაშაქი ცოქალთან (ქართლის ერისთავთ ერისთავის რატის დედა) აიგივებდა. თუმცა, ვახტანგ ბერიძე მიიჩნევს, რომ ტაძრის ხუროთმოძღვრება, დეკორატიული მორთულობა და წარწერის პალეოგრაფია აშკარად თამარის პერიოდზე გვიანდელია. გიორგი ბოჭორიძე ამ სახელს კითხულობს, როგორც ხოშა. ბიეთის ტაძრის ნანგრევებში არსებულ ქვებზე რამდენიმე წარწერაა. ისინი ქრონოლგიურად ორ ჯგუფად იყოფა. პირველია XIII-XIV სს. მეორეა თარიღიანი წარწერა 1493 წლისა, ამოკვეთილი ტაძრისათვის მიშენებულ ეკვდერის კედელზე. მასში აღნიშნულია, რომ ვინმე ზაალ თოჴასძეს ეს ეკვტერი აუშენებია „მშობელთა და [ჩემთა] მიცვალებულთათვის“. მაშასადამე, ვალერი სილოგავას აზრით, აქ კიდევ ერთხელ დასტურდება, რომ ეკვდერი ეკლესიაში მიცვალებულთა დასაკრძალავი ადგილი იყო.