ECG093. ვარძიის პატრონ ივანეს (ჯაყელის) წარწერა

მასალა: ანდეზიტის ქვა

ობიექტის ტიპი: ფილა

ზომა: w 173 x h 60 cm

წარწერიანი ზედაპირი: წარწერა ოთხსტრიქონიანია. წარწერიანი ქვა ამჟამად ვარძიის სამონასტრო კომპლექსის მთავარი ტაძრის სამხრეთი სტოას შესასვლელი ტიმპანია. იგი საშუალო ადამიანის სიმაღლის დონეზეა და ხელითაც შეიძლება მისი შეხება cm

ასოთა მოხაზულობა: ამოღარული ასომთავრული წარწერა

დათარიღება: 1391-1444 AD (historical, context, prosopography)

სადაურობა: ვარძია

თავდაპირველი მდებარეობა: ვარძია

ბოლო აღწერილი მდებარეობა: ვარძია

ტექსტის კატეგორია Unknown

რედაქტორი/გამომცემელი: ვალერი სილოგავა

ცვლილებები ფაილში: 2019-10-29 Eka Kvirkvelia ტექსტის სრული კოდირება, მეტამონაცემების სრული კოდირება, ბმულებით დაკავშირება ავტორიტეტულ წყაროსთან

ციფრული გამოცემა: ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ლინგვისტურ კვლევათა ინსტიტუტი; დოკუმენტი ვრცელდება Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 ლიცენზიით.

კრიტიკული

†ყ(ოვლა)დ წ(მიდა)ო ვ(ა)რძ(იი)სა ღ(მრთი)სმშობე-
ლო ადიდე ორთ(ა)ვე შინა ს(უ)ფ(ე)ვ(ა)თა
დიდისა ამის ტრ(ა)პ(ე)ზისა აღმშ(ე)ნ(ე)ბ(ე)ლი პ(ა)ტრ(ო)ნი ივ-
ანე
ას(უ)ფ(ე)ვე და ც(ო)დვ(ა)ნი მ(ა)თნი შ(ეუ)ნ(დო)ს ღ(მერთმა)ნ ა(მე)ნ

დიპლომატიური

†ႷႣ ႼႭ ႥႰႻႱႠ ႶႱႫႸႭႡႤ
ႪႭ ႠႣႨႣႤ ႭႰႧႥႤ ႸႨႬႠ ႱႴႥႧႠ
ႣႨႣႨႱႠ ႠႫႨႱ ႲႰႮႦႨႱႠ ႠႶႫႸႬႡႪႨ ႮႲႰႬႨ ႨႥ
ႠႬႤ
ႠႱႴႥႤ ႣႠ ႺႣႥႬႨ ႫႧႬႨ ႸႬႱ ႶႬ ႠႬ

თარგმანი:

† ყოვლად წმიდაო ვარძიის ღვთისმშობელო, ადიდე ორივე სოფელში ამ დიდი ტრაპეზის აღმაშენებელი პატრონი ივანე, ასუფევე და ცოდვანი შეუნდოს ღმერთმან, ამინ.

კომენტარი:

სპეციალურ ლიტერატურაში „პატრონი ივანე“ უპირობოდ არის მიჩნეული ათაბაგ ივანე ჯაყელად და ამის მიხედვით წარწერა 1391-1444 წლებითაა დათარიღებული, ვინაიდან საისტორიო წყაროთა მონაცემებით ივანე ათაბაგი 1391-1444 წლებში მოღვაწეობდა. წარწერიდან ირკვევა, რომ ივანე ათაბაგს მონასტრისათვის „დიდი ტრაპეზი“ (ანუ სატრაპეზო) აუგია. ვალერი სილოგავას აზრით, სწორია ის მოსაზრება, რომ ეს ქვა აქ XIX ს-ის 60-იან წლებშია ჩასმული (შინაარსით, თითქოს, არ შეესაბამება თავის ადგილს), თორემ თავდაპირველად სხვაგან, მონასტრის „დიდი ტრაპეზის“ შესასვლელის თავზე იქნებოდა ჩასმული.

ბიბლიოგრაფია:

სილოგავა, 2013 ვალერი სილოგავა, სამცხის ლაპიდარული ეპიგრაფიკა, 118-169